Feliks Andrzej Pohoski

Herbu Półkozic. Urodzony 12.08.1841 w rodzinnym majątku Szopów par. Rogów pow. Wiłkomirski/obecnie Litwa/. Syn Andrzeja i Bogumiły z Wereszczyńskich, siostrzeniec babki Melchiora Wańkowicza Tekli Szwojnickiej z Baczyżmalskich, córki Baczyżmalskiej z Pohoskich. Wcześnie osierocony, uczy się w Wilnie i przystępuje do Powstania Styczniowego. Gdzie walczy nie wiadomo.Być może bierze udział w potyczce oddziału Zygmunta Sierakowskiego w lasach w okolicy Rogowa 6.04.1864r. Zostaje skazany na 10 lat zsyłki (prawdopodobnie w okolicy Irkucka) i konfiskatę Szopwa. Zapewne powraca przed zakończeniem kary,bo po małżeństwie z Emilią Mickiewicz już na początku lat 70-tych XIX wieku, rodzą się pierwsze dzieci, których było w sumie ośmioro. Wieku dorosłego oraz potomstwa doczekało sześcioro, czterech synów i dwie córki. Rodzina przebywała najpierw na Lubelszczyźnie, a potem na Podolu. Po rewolucji bolszewickiej Feliks Pohoski powraca do Polski w roku 1922. W 60 rocznicę Powstania otrzymuje krzyż Virtuti Militari i stopień porucznika. Na początku lat 20-tych przebywa u swego syna Stefana w Tczewie, gdzie umiera 21.08.1925r. Nagrobek znajduje się na "cmentarzu nowym" w Tczewie, a ryngraf pamiątkowy na Powązkach w Warszawie.